دست عمل

دست عمل

دست عمل چون رسید زلف خرد شانه کرد
پیچش آشفته را مست به میخانه کرد

زلف عروس خرد شد به تن آراسته
در بر دستان کار جلوه مستانه کرد

عقل سبب جوی ما ره به تفکر کشید
جوهر صد داده را جمع به پیمانه کرد

گر خرد آدمی حد بشناسد به جان
در دل هر بی حدی دعوی جانانه کرد

چون به خرابات شد ضد خرابش به نظم
دمبدم و ناگهان رزم دلیرانه کرد

از شک "پویای" ما باور دوران شکفت
در شک بی باوران پوچی شب لانه کرد

مسعود دلیجانی

سوگی آهنین

http://www.tudeh-iha.com/lang/fa/archives/1989

http://asre-nou.com/php/view.php?objnr=25916

 http://www.sedayemardom.net/farhangi/articles_detail_farhangi.php?aid=1312             

                   طرح از طراح محترم مجله هفته: http://www.hafteh.de/?p=39568 

               

                         سوگی آهنین

چاوز! از میانه رفت یا نرفت؟

                             نه نرفت!

جسم او سکوت کرده است

 

چشم او دگر نگاه را

              به سوی مردمش رها نمی کند

 

پیکرش درون خاک می رود

 

لیک یاد او

        هماره در درون  جان توده های کار

                                       می دهد نوید :

" نگاه چیره ای ز دشمنان خلق را 

              که از فراز، سایه ای کریه را

                     به روی رویش شکوفه ها فکنده است

به رأی توده های رنج

            از فراز در درون توده رم دهیم"

 

تا که داد

          سایه ای ملیح را

              بروی چشمه ها و دشتها و شهر ها

                                              بگسترد.

                                               مسعود دلیجانی