سپیدیْ جاودان
سپیدی جاودان
"انالحق"! " آن یار کزو گشت سر دار بلند
تندری بیگاه: جرمش این بود که اسرار هویدا می کرد"
ـ ذهن ِ گیج ِ ابر سر گردان! (حافظ)
"انالحق"!
بارقه ای از نور
برفراز ِ تک موجی:
ـ در دریائی غریب با توفان!
"انالحق"!
تن ِ زیبای ِ رود پر غوغا:
ـ چشم ِ خشکِ کویر
خفته در توهم باران!
"انالحق"!
شوق ِ مردی بزرگ بر رخ ِ ما
همنوا با تلاطم ِ فردا
هم پیاله با انسان:
ـ حلاج وار
با ضربه هایی آهنگین
بر الیافِ در هم تنیدهء رازها
سپیدیِ برف گون ِ "انسان خدایی" را،
در نگاهِ لحظه می کاوید
بر رخ ِ زمانه می پاشید.
* * *
در پس ِ اسرار ِ سر به مهر
چه رازی نهفته بود؟
کز تابش ِ نور ِ "انسان خدایی" ات
سایهء اسرار ِ دیدهء شیطان
لرزان در قلبِ حاکم شدگانی مست
بر دیوار ِ غار ِ هراس می لرزید.
چه رازی نهفته بود؟
که پژواک جادویی ِ "انسان خدایی" ات
پیچان در گوش ِ رنج بر جبینان ِ کشت و کار
نوازشی می شد
بر پوستهای ِ سوخته ازتشعشع ِ خورشید
و بوسه ای می شد
چون خنکایِ کوزه ای
در سایه سار ِ خستگی
بر لبهای ِ تشنهء کرامتِ انسان؟
چه سرّی نهفته بود؟
که پنهان کنندگان ِ راز
در پس ِ کاخهای ِ بنا شده در اسرار،
از لرزش ِ شرم بر پرده های ِ کام
از ترس ِ خدایشان
در توبه نمی شدند؟
اما،
از محرمیّتِ این بی شمار دستهای ِ کار
سراسیمه می شدند؟
* * *
فرمان ِ مرگ
جیغ ِ بنفش ِ قلم بود
بر صفحه ای چرمین!
چیرگی ِ شب بود
بر رخسار ِ طلایی ِ
غروبی خونین!
و حس ِ زیستن بود
بر سیمایِ مردی
که در طوفان ِ مرگ
نسیم ِ حیات می دروید.
* * *
آنان نه پیکرت را
که با حلقه ای بافته از ابروان ِ غیظ،
"انسان خدایی" ات را
بر چوبهء دار ِ امیالشان
جاودانه کرده اند.
جاودانه کرده اند
چونان شهابی همیشه درخشان
در سپهری هماره گردنده.
مسعود دلیجانی
شعر "سپیدی جاودان" در سایت های زیر به چاپ رسیده و تعدادی سایت دیگر به ان لینک داده اند
http://asre-nou.net/php/view.php?objnr=8513
http://www.rahesabz.net/story/10848/
http://www.kar-online.com/wp/?p=11567
http://www.sedayemardom.net/farhangi/articles_detail_farhangi.php?aid=192